“Kāla. Inni al Tempo (Atharva Veda 19, 53-54)”
Atharva Veda 19, 53:
कालो अश्वो वहति सप्तरश्मिः सहस्राक्षो अजरो भूरिरेताः |
तम् आ रोहन्ति कवयो विपश्चितस्तस्य चक्रा भुवनानि विश्वा ||१||
kāló áśvo vahati saptáraśmiḥ sahasrākṣó ajáro bhū́riretāḥ |
tám ā́ rohanti kaváyo vipaścítas tásya cakrā́ bhúvanāni víśvā ||1||
Il Tempo (è) il Cavallo (che) veicola, dotato di sette redini, milleoculo, senza vecchiezza, copioso in semenze. Esso, montano i Poeti ispirati; di Esso, le ruote (sono) i mondi tutti.
सप्त चक्रान् वहति काल एष सप्तास्य नाभीरमृतं न्वक्षः |
स इमा विश्वा भुवनान्य् अञ्जत् कालः स ईयते प्रथमो नु देवः ||२||
saptá cakrā́n vahati kālá eṣá saptā́sya nā́bhīr amŕ̥taṃ nv ákṣaḥ |
sá imā́ víśvā bhúvanāny añjat kāláḥ sá īyate prathamó nú deváḥ ||2||
Sette ruote veicola il Tempo. Sette, di Esso, (sono) i mozzi. L'Immortalità, poi, (è) l'asse. Esso, tutti i mondi abbracciando, il Tempo, (è) venerato quale primordiale Dio.
पूर्णः कुम्भोऽधि काल आहितस्तं वै पश्यामो बहुधा नु सन्तम् |
स इमा विश्वा भुवनानि प्रत्यङ्कालं तम् आहुः परमे व्योमन् ||३||
pūrṇáḥ kumbhó 'dhi kālá ā́hitas táṃ vái páśyāmo bahudhā́ nú sántam |
sá imā́ víśvā bhúvanāni pratyáṅ kāláṃ tám āhúḥ paramé vyòman ||3||
Un pieno vaso, sul [carro del] Tempo (è) posto; lo percepiamo, invero, in molteplici luoghi esistente. Esso, (che è) dietro tutti questi mondi, il Tempo, lo dicono (essere) nel supremo Cielo.
स एव सं भुवनान्याभरत् स एव सं भुवनानि पर्यैत् |
पिता सन्नभवत् पुत्र एषां तस्माद्वै नान्यत् परमस्तिति तेजः ||४||
sá evá sáṃ bhúvanāny ā́bharat sá evá sáṃ bhúvanāni páry ait |
pitā́ sánn abhavat putrá eṣāṃ tásmād vái nā́nyát páram asti téjaḥ ||4||
Esso soltanto, insieme i mondi sosteneva. Esso soltanto, insieme i mondi raccoglieva. Padre essendone, diveniva figlio di essi. Perciò, dunque, non esiste un superiore ardore.
कालोऽमूं दिवम् अजनयत् काल इमाः पृथिवीर् उत |
काले ह भूतं भव्यं चेषितं ह वि तिष्ठते ||५||
kāló 'mū́ṃ dívam ajanayat kālá imā́ḥ pr̥thivī́r utá |
kālé ha bhūtáṃ bhávyaṃ ceṣitáṃ ha ví tiṣṭhate ||5||
Il Tempo, il Cielo lassù generò; il Tempo, queste Terre, anche. Nel Tempo, il passato e il futuro, messo in moto, si dispiega.
कालो भूतिम् असृजत काले तपति सूर्यः |
काले ह विश्वा भूतानि काले चक्षुर्विपश्यति ||६||
kāló bhūtím asr̥jata kālé tápati sū́ryaḥ |
kālé ha víśvā bhūtā́ni kālé cákṣur ví paśyati ||6||
Il Tempo, la Terra produsse; nel Tempo, arde il Sole. Nel Tempo, tutti gli esseri (esistono); nel Tempo, l'occhio discerne.
काले मनः काले प्राणः काले नाम समाहितम् |
कालेन सर्वा नन्दन्त्य् आगतेन प्रजा इमाः ||७||
kālé mánaḥ kālé prāṇáḥ kālé nā́ma samā́hitam |
kāléna sárvā nandanty ā́gatena prajā́ imā́ḥ ||7||
Nel Tempo, (esiste) la Mente, nel Tempo, il Respiro, nel Tempo, un Nome (è) applicato. Col Tempo che giunge, si rallegrano le creature.
काले तपः काले ज्येष्ठम् काले ब्रह्म समाहितम् |
कालो ह सर्वस्येश्वरो यः पितासीत् प्रजापतेः ||८||
kālé tápaḥ kālé jyéṣṭham kālé bráhma samā́hitam |
kāló ha sárvasyeśvaró yáḥ pitā́sīt prajā́pateḥ ||8||
Nel Tempo (vi è) Ardore, nel Tempo (vi è) l'Eccelso, nel Tempo, il brahman (è) applicato. Il Tempo (è) il Signore dell'Universo, colui che fu il Padre di Prajāpati [il 'Pastore delle Creature'].
तेनेषितं तेन जातं तद् उ तस्मिन् प्रतिष्ठितम् |
कालो ह ब्रह्म भूत्वा बिभर्ति परमेष्ठिनम् ||९||
téneṣitáṃ téna jātáṃ tád u tásmin prátiṣṭhitam |
kāló ha bráhma bhūtvā́ bíbharti parameṣṭhínam ||9||
Da Esso (fu) messo in moto, da Esso (fu) generato; questo (Universo), in Esso (è) stabilito. Il Tempo, il brahman essendo divenuto, sostiene il Supremo sovrano.
कालः प्रजा असृजत कालो अग्रे प्रजापतिम् |
स्वयंभूः कश्यपः कालात् तपः कालाद् अजायत ||१०||
kāláḥ prajā́ asr̥jata kāló ágre prajā́patim |
svayaṃbhū́ḥ kaśyápaḥ kālā́t tápaḥ kālā́d ajāyata ||10||
Il Tempo, le Creature produsse; il Tempo, in principio, Prajāpati. Autogenito, Kaśyápa (nacque) dal Tempo; l'Ardore, dal Tempo nacque.
Atharva Veda 19, 54:
कालाद् आपः समभवन् कालाद् ब्रह्म तपो दिशः |
कालेनोदेति सूर्यः काले निविशते पुनः ||१||
kālā́d ā́paḥ sám abhavan kālā́d bráhma tápo díśaḥ |
kālénód eti sū́ryaḥ kālé ní viśate púnaḥ ||1||
Dal Tempo, le Acque vennero in esistenza; dal Tempo, il brahman, l'Ardore, le Direzioni spaziali. Con il Tempo, sorge il Sole, nel Tempo, tramonta di nuovo.
कालेन वातः पवते कालेन पृथिवी मही |
द्यौर् मही काल आहिता ||२||
kāléna vā́taḥ pavate kāléna pr̥thivī́ mahī́ |
dyáur mahī́ kālá ā́hitā ||2||
Con il Tempo, il Vento spira, attraverso il Tempo, la Terra (è) possente. Il Cielo possente, nel Tempo (è) contenuto.
कालो ह भूतं भव्यं च पुत्रो अजनयत् पुरा |
कालाद् ऋचः सम् अभवन् यजुः कालाद् अजायत ||३||
kāló ha bhūtáṃ bhávyaṃ ca putró ajanayat purā́ |
kālā́d ŕ̥caḥ sám abhavan yájuḥ kālā́d ajāyata ||3||
Il Tempo (è) passato e futuro. Da Figlio, procurò le nascite, nei primordi. Dal Tempo, le Strofe vennero in esistenza; le Formule rituali, dal Tempo nacquero.
कालो यज्ञं सम् ऐरयद् देवेभ्यो भागम् अक्षितम् |
काले गन्धर्वाप्सरसः काले लोकाः प्रतिष्ठिताः ||४||
kāló yajñáṃ sám airayad devébhyo bhāgám ákṣitam |
kālé gandharvāpsarásaḥ kālé lokā́ḥ prátiṣṭhitāḥ ||4||
Il Tempo, il Sacrificio fa innalzare, per gli Dei, porzione eterna. Nel Tempo, (esistono) Cantori Celesti e Ninfe; nel Tempo, i Mondi sono fissati.
कालेऽयम् अङ्गिरा देवोऽथर्वा चाधि तिष्ठतः |
इमं च लोकं परमं च लोकं पुण्यांश् च लोकान् विधृतीश् च पुण्याः |
सर्वांल् लोकान् अभिजित्य ब्रह्मणा कालः स ईयते परमो नु देवः ||५||
kālé 'yám áṅgirā devó 'tharvā cā́dhi tiṣṭhataḥ |
imáṃ ca lokáṃ paramáṃ ca lokáṃ púṇyāṃś ca lokā́n vídhr̥tīś ca púṇyāḥ |
sárvāṃl lokā́n abhijítya bráhmaṇā kāláḥ sá īyate paramó nú deváḥ ||5||
Nel Tempo, questo divino Aṅgiras e Atharvan, (sono) sovrastanti sia questo Mondo, sia il Supremo, i Mondi puri e gli Spazi intermedi puri. Tutti i Mondi, avendo conquistato per mezzo del brahman, il Tempo viene implorato quale supremo Dio.
APPROFONDIMENTI:
